W uzasadnieniu wskazano na art. 168 Konstytucji RP oraz art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym w zw. z art. 18 ust. 2 pkt 8 tej ustawy. Następnie powołano art. 6 ust. 13 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, art. 6a ust. 11 ustawy o podatku rolnym oraz art. 6 ust. 9 ustawy o podatku leśnym, które nakładają na radę gminy obowiązek ustalenia obowiązującego wzoru informacji i deklaracji na podatek od nieruchomości, w których zawarte będą dane dotyczące podmiotu i przedmiotu opodatkowania niezbędne do wymiaru i poboru podatku. W ocenie strony skarżącej przepisy te - podane jako podstawa prawna podjętej uchwały - nie dają jednakże organowi uprawnienia do nałożenia na podatnika obowiązku składania oświadczenia zawierającego pouczenie o odpowiedzialności określonej w art. 233 kodeksu karnego, a zatem sformułowanie zawarte w załączniku nr 1 do zaskarżonej uchwały wykracza poza ramy upoważnienia ustawowego, na jakim opierać mogła się Rada Gminy. Strona skarżąca wskazała następnie na art. 233 § 6 kodeksu karnego, z którego wynika, że przestępstwem jest złożenie fałszywego oświadczenia, na przykład w kwestionariuszach lub formularzach. Warunkiem jednak odpowiedzialności za złożenie fałszywego oświadczenia jest, by przepis ustawy, na podstawie której oświadczenie jest składane, przewidywał możliwość odebrania oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej. Jeżeli ustawodawca zamierza nadać wymaganym oświadczeniom składanym przez zainteresowane podmioty rygor odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń (zeznań), to rygor ten wprowadza wprost do ustawy i dopiero wówczas - w razie przeniesienia kompetencji do określenia przez organ samorządu wzoru informacji i deklaracji - możliwym byłoby odwoływanie się przez organ do pouczenia o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń (zeznań). Przepisy ustawy o podatku rolnym, podatku leśnym i ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie przewidują takiej możliwości, zaś ustawowego upoważnienia dla rady w tym zakresie nie można domniemywać. Jednocześnie w ocenie strony skarżącej pomimo uchylenia kwestionowanej uchwały kolejną uchwałą tj. nr VIII/76/11 z dnia 17 listopada 2011 r. nie zachodzi bezprzedmiotowość postępowania sądowego w tym zakresie, gdyż stwierdzenie nieważności uchwały (lub też jej poszczególnych zapisów) wywołuje skutki od chwili jej podjęcia (ex tunc), a zatem nawet fakt późniejszego zastąpienia uchwały nową uchwałą regulującą tożsamą materię, nie czyni bezzasadnym skarżenia przepisów aktualnie już nie obowiązujących, lecz wadliwych.
Prokurator Prokuratury Rejonowej Kielce - Zachód w Kielcach złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach na powyższą uchwałę w zakresie obejmującym treść: "Niniejsze dane potwierdzam własnoręcznym podpisem, uprzedzony o odpowiedzialności karnej z art. 233 Kodeksu Karnego", zamieszczoną w załączniku nr 1 do uchwały. Prokurator zarzucił rażące naruszenie art. 5 u.p.o.l. polegające na nałożeniu na podatnika obowiązku składania oświadczenia zawierającego pouczenie o odpowiedzialności karnej określonej w art. 233 Kodeksu karnego (k.k.) bez umocowania prawnego i podstawy prawnej. W związku z powyższym skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały w zaskarżonej części.
2.2. W uzasadnieniu skargi wskazano, że ustalony w załączniku nr 1 uchwały obowiązek składania oświadczenia zawierającego pouczenie o odpowiedzialności karnej przewidzianej w art. 233 k.k. nie ma podstawy w przepisach obowiązującego prawa, a zwłaszcza w tych które zostały podane jako podstawa prawna podjęcia kwestionowanej uchwały. W zakresie treści formularzy opracowanych na podstawie powołanych powyżej przepisów - nie mieści się nałożenie na podatnika obowiązku składania oświadczenia zawierającego pouczenie o odpowiedzialności określonej w art. 233 k.k. Przepis art. 233 k.k. dotyczy odpowiedzialności za składanie zeznań mających służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy. Wobec powyższego zobowiązanie do złożenia oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej, wynikającej z art. 233 k.k. w uchwale organu stanowiącego przepis prawa miejscowego, pozostaje w sprzeczności z wyżej wymienionym przepisem. Podejmując uchwałę w sprawie ustalenia wysokości stawek podatku od nieruchomości na podstawie przepisu powołanego w podstawie prawnej uchwały, tj. art. 5 u.p.o.l., Rada Gminy Sitkówka - Nowiny nie miała umocowania prawnego do nałożenia na podatników obowiązku składania oświadczenia zawierającego pouczenie o odpowiedzialności określonej w art. 233 k.k. 2.3. Końcowo skarżący wskazał, że wniesienie skargi przez prokuratora na akt prawa miejscowego organu jednostki samorządu terytorialnego, jakim jest zaskarżona uchwała, nie jest ograniczone jakimkolwiek terminem. adwokat łódź 2.4. W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Sitkówka - Nowiny wniosła o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego, a na wypadek nie uznania przez Sąd bezprzedmiotowości postępowania, o jej oddalenie. Wskazała, że kwestionowana uchwała już nie obowiązuje. Z treści § 5 tej uchwały wynika, że obowiązywała tylko w 2004 r. i tylko tego roku dotyczyła. W ocenie organu skutki jakie uchwała w zaskarżonej treści mogła wywołać, są już bez znaczenia, bowiem zobowiązania podatkowe uległy już z tego tytułu przedawnieniu. |